حداقل زمان طول درمان ایمپلنت دندان
برای پایدار شدن ایمپلنت دندان، بدن بایستی تا سطح ایمپلنت، استخوان بسازد ( ادغام استخوان و Ossenointegration ایمپلنت) که این فرآیند طول درمان ایمپلنت دندان را مشخص می کند. در طی دوره ادغام استخوان در صورت بروز حرکت در پیچ ایمپلنت دندان بر اساس فرایند زیستی بدن می تواند مانع از ادغام استخوانی شده و بنابراین نرخ شکست ایمپلنت دندان افزایش می یابد. در نتیجه، ۳ تا ۶ ماه حداقل زمان طول درمان ایمپلنت دندان در دوره ادغام ( بسته به فاکتورهای متنوع به تشخیص پزشک) پیش از قرار دهی روکش ایمپلنت زمان داده می شود.
چنانچه پژوهشهای اخیر نشان میدهند پایداری اولیه ایمپلنت دندان در استخوان نقش تعیین کننده تری از ادغام آن نسبت به زمان مشخصی برای ترمیم دارد، از این رو زمانی که برای ترمیم داده میشود معمولا بر اساس تراکم استخوان ایمپلنت گذاری شده و تعداد ایمپلنت های متصل شده به یکدیگر است تا اینکه زمان ثابتی باشد. زمانی که ایمپلنتها بتوانند نیروی ۳۵ نیوتن سانتی متر را تحمل کرده و به سایر ایمپلنتها متصل باشند تفاوت معنی داری در طول درمان ایمپلنت دندان یا فقدان استخوان بین ایمپلنت های بلافاصله گذاشته شده در ۳ ماه یا ۶ ماه وجود ندارد. در نتیجه ایمپلنت های تکی حتی در استخوان محکم هم نیاز به زمانی دارند که فشاری بر آنها وارد نشود تا احتمال اسیب اولیه به حداقل برسد.
جراحی ایمپلنت یک مرحله ای در مقابل جراحی دو مرحله ای
پس از قرار دادن ایمپلنت دندان اجزای داخلی با پایه ترمیمی (هیلینگ یا Gingiral Former ) یا پیچ پوشاننده پوشش داده میشوند، پایه ترمیمی از مخاط میگذرد و مخاط اطراف با آن سازگار میشود. پیچ پوشاننده همسطح ایمپلنت است و برای پوشاندن کامل مخاط طراحی شده است. پس از دوره ادغام ، جراحی ثانویه برای برداشت مخاط و قرار دادن پایه ترمیمی نیاز است.
در مراحل اولیه توسعه ایمپلنت (۱۹۷۰-۱۹۹۰) سیستم های ایمپلنت با رویکرد دو مرحله ای استفاده میشد، با این اعتقاد که پایداری اولیه افزایش می یابد. پژوهشهای مرتبط نشان میدهند تفاوتی در بقاء ایمپلنت در جراحی یک یا دو مرحله ای وجود ندارد و انتخاب قرار دادن ایمپلنت در مرحله اول جراحی مربوط به مدیریت بافت نرم (لثه) و بنابه تشخیص پزشک جراح است.
زمانی که بافت لثه معیوب بوده یا چندین دندان ندارد برای کاشت ایمپلنتها ، زمانی برای ادغام استخوانی در نظر گرفته میشود، سپس لثه با جراحی به اطراف پایه ترمیمی حرکت داده میشود. مشکل تکنیک دو مرحله ای نیاز به جراحی اضافی و در نظر گرفتن مشکلات بافتی به علت جراحی پشت سر هم است. انتخاب یک یا دو مرحلهای اکنون متمرکز بر چگونگی بازسازی بافت نرم اطراف دندان از دست رفته به بهترین شکل میباشد.قرار دهی بلافاصله ایمپلنت دندان ( ایمپلنت فوری)
استراتژی معمول فزاینده ای برای حفظ استخوان و کاهش زمان طول درمان ایمپلنت دندان شامل قرار دادن ایمپلنت بلافاصله و همزمان در محل دندان کشیده شده می باشد. از یک طرف این استراتژی زمان درمان را کوتاه کرده و میتواند زیبایی را ارتقاء دهد چرا که غلاف بافت نرم سالم می ماند، و از سوی دیگر ممکن است میزان موفقیت ایمپلنت بالاتر رود. نتایج در این باره فراوان است. چرا که بر اساس مطالعات عده ای ایمپلنت فوری و برخی تاخیری را به صورت کامل و علمی شرح و مقایسه کرده اند.
فرآیندهای دیگر جراحی
برای ادغام استخوانی نیاز است ایمپلنت با استخوان سالم احاطه شود. به منظور بقاء طولانی مدت و کاهش طول درمان ایمپلنت دندان نیاز است بافت نرم سالم ضخیمی (لثه) آن را در بر بگیرد. طبیعی است که اگر استخوان یا لثه معیوب باشد، جراح نیاز به بازسازی آن پیش و یا در حین جایگیری ایمپلنت توسط جراحی های جانبی از جمله پیوند استخوان دارد.
یک دیدگاه بنویسید